Czy sól himalajska jest lepsza od zwykłej soli stołowej? Powszechnym trendem żywieniowym ostatnich kilku lat jest rosnąca popularność i stosowanie soli „różowej” lub himalajskiej. Pomimo bardziej uderzającego wyglądu i powszechnego postrzegania, że jest „zdrowsza” i „bardziej naturalna”, czy rzeczywiście ma jakieś korzyści odżywcze poza zwykłą białą solą stołową?
Z podstawowych informacji: Sód jest pierwiastkiem występującym w soli i jest uważany za niezbędny dla pewnych funkcji fizjologicznych człowieka, w tym regulacji objętości płynu pozakomórkowego, przewodnictwa nerwowego i funkcji mięśni. Sól jest obecnie szeroko rozpowszechniona w paczkowanej żywności, a większość dorosłych z łatwością przekracza zalecenie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczące mniej niż 2 g sodu dziennie (co odpowiada około 5 g soli dziennie). Sód nie równa się soli, gdyby ktoś omijał lekcje chemii. Sód jest jednym ze składników soli.
Na całym świecie dostępna jest szeroka gama soli, poza białą solą stołową. W ostatnich latach różowa sól, a zwłaszcza różowa sól himalajska, zyskała na popularności wraz ze wzrostem zainteresowania mediów. Jest często sprzedawana ze względu na rzekome korzyści zdrowotne i jest pozycjonowana jako lepsza pod względem odżywczym niż biała sól kuchenna. W 2020 roku, udało się sprawdzić 31 próbek soli himalajskiej dostępnej w sprzedaży, badanie zostało przeprowadzone w Australii.
Sól himalajska vs sól stołowa – opis badania
Próbki soli różowej zostały zakupione w punktach sprzedaży detalicznej w dwóch australijskich miastach australijskich i jednym mieście regionalnym. Zakodowano intensywność koloru, formę soli oraz kraj pochodzenia. W badaniu sprawdzono ilości 25 składników odżywczych i nieodżywczych minerałów w soli różowej ( próba – 31) i jodowanej białej soli kuchennej. Celem tego badania była po raz pierwszy ocena składu mineralnego soli różowej dostępnej w Australii oraz określenie jej implikacji dla zdrowia publicznego.
Każda próbka różowej soli dostępna na rynku została zakupiona w czterech głównych supermarketach, sklepach spożywczych i sklepach ze zdrową żywnością.
Region pochodzenia obejmował Himalaje ( 27 próbek, 87%), Australię ( 3 próbki, 10%) czy Peru ( 1 próbka, 3%).
Sole różowe były sprzedawane w trzech różnych formach, w tym w formie gruboziarnistej lub młynka ( 15 próbek, 48%), soli kuchennej lub w formie drobnej ( 14 próbek, 45%) i płatki ( 2 próbki, 7%).
Intensywność barwy soli różowej wahała się od ciemnej ( 13 próbek, 42%), średniej (11 próbek, 36%), jasnej ( 5 próbek, 16%) i bezbarwnej ( 3 próbek, 6%).
Warte odnotowania jest to, że ilość składników odżywczych i nieodżywczych soli różowej różniło się zdecydowanie w zależności od marki, kraju pochodzenia. Wykazano, że różnice w jakości gleby między krajami wpływają na różnice w zawartości minerałów nieodżywczych w różowej soli. Różnice w wartościach zaobserwowano dla wapnia (530,62–5736,73 mg/kg), magnezu (146,78–11937,98 mg/kg), potasu (98,39–4528,89 mg/kg), żelaza (0–167,52 mg/kg) i sodu ( 343 384,79–459 115,58 mg/kg). Wszystkie wyniki podane są na kilogram soli.
Czyli w przypadku wapnia 1 kg soli = od 530 mg do 5736 mg. Norma dla wapnia to w większości przypadków 1000 mg/ dziennie.
Duże zróżnicowanie wartości odnotowano dla glinu (0–192,65 mg/kg), ołowiu (0–2,59 mg/kg), krzemu (0–372,10 mg/kg) i siarki (1703,97–33 754,34 mg/ kg). W niektórych próbkach soli różowej wykryto bardzo małe ilości baru, boru, kadmu, kobaltu, rtęci i niklu.
Co najważniejsze, jakakolwiek sól nie może być traktowana jako źródło składników odżywczych typu wapń, magnez i tak dalej.
No to porównajmy sobie.
Zawartość składników odżywczych (mg/kg)
| Marka | Nazwa produktu | Wapń | Chrom | Miedź | Żelazo | Magnez | Mangan | Molibden | Fosfor | Potas | Selen | Sód | Cynk |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jodowana biała sól kuchenna | 393,28 | 0,00 | 0,09 | 0,00 | 83,94 | 0,00 | 0,04 | 0,00 | 151,68 | 0,00 | 427636,27 | 0,00 | |
| Sól himalajska różowa | (średnia ze wszystkich próbek) | 2695.09 | 17.48 | 0,11 | 63,75 | 2655,31 | 2.16 | 1,7 | 1.30 | 2406.05 | 2,8 | 394 717,96 | 0,06 |
Testowane różowe sole generalnie miały wyższą zawartość minerałów, ale ich ilości były bardzo różne w zależności od źródła i marki soli.
W porównaniu do białej soli kuchennej na kilogram, różowa sól zawierała znacznie wyższy poziom składników odżywczych:
- Wapń (2695,09 mg vs. 393,28 mg)
- Żelazo (63,75 mg vs. 0 mg)
- Magnez (2655.31 mg vs 83,94 mg)
- Mangan (2,16 mg vs. 0 mg)
- Potas (2406,05 mg vs. 151,68 mg)
Wyniki te należy interpretować z ostrożnością. Należy pamiętać, że podane liczby dotyczą kilograma soli. Aby uzyskać jakikolwiek namacalny wzrost spożycia minerałów w diecie, prawdopodobnie będziesz musiał spożywać około 5 razy więcej niż maksymalna zalecana dzienna dawka soli (tj. więcej niż 5 pełnych łyżeczek) soli, czego nie radzę robić gdyż nie będzie to z korzyścią dla Twojego zdrowia.
*Potas w badanych próbkach wahał się od 10 do 453 mg na 100 g różowej soli, to do 45 razy więcej w zależności od tego, którą różową sól wybierzesz.
| Składniki nieodżywcze | Sól biała | Sól himalajska |
|---|---|---|
| Aluminium | 0,00 | 76,27 |
| Arsen | 0,00 | 0,00 |
| Bar | 0,01 | 0,77 |
| Bor | 0,00 | 0,36 |
| Kadm | 0,02 | 0,00 |
| Kobalt | 0,00 | 0,04 |
| Ołów | 0,02 | 0,13 |
| Rtęć | 0,02 | 0,00 |
| Nikiel | 0,00 | 0,11 |
| Srebro | 0,02 | 0,00 |
| Krzem | 0,00 | 131,00 |
| Siarka | 431,22 | 7344,70 |
Jeśli chodzi o rzeczywistą ilość dodatkowych składników odżywczych, które spożywałbyś, jedząc różową sól, ilość netto jest trywialna. Na przykład zalecane dzienne spożycie potasu wynosi 3800 mg/dzień dla mężczyzn i 2800 mg/dzień dla kobiet .
Ujmując to z innej perspektywy: nawet jeśli spożywasz 100% maksymalnego zalecanego spożycia sodu (5 g) z najbardziej bogatej w potas różowej soli, to i tak jest to tylko około 22 mg z 3800 mg (lub 2800 mg), których potrzebujesz. Różowa sól naprawdę nie wnosi do diety znacznej ilości dodatkowych składników odżywczych.
Minerały nieodżywcze i metale ciężkie
W porównaniu z białą solą stołową na kilogram, różowa sól zawierała więcej minerałów nieodżywczych, takich jak:
- Aluminium (76,27 mg vs. 0 mg)
- Bar (0,77 mg vs 0,01 mg)
- Krzem (131,00 mg vs. 0 mg)
- Siarka (7344,70 mg vs. 431,22 mg)
Żaden z nich nie przekroczył bezpiecznego poziomu spożycia określonego przez organy ds. standardów żywności.
W porównaniu do białej soli kuchennej na kilogram, sól himalajska zawierała więcej metali, takich jak: ołów (0,13 mg vs 0,02 mg) i aluminium (76,27 mg vs 0,0 mg). Sól biała zawierała więcej rtęci (0,02 mg vs 0,0 mg) i kadmu (0,02 mg vs 0,0 mg) niż soli różowej.
Wydaje się, że nieodżywcze minerały/metale zawarte w różowej soli (lub soli kuchennej w tym przypadku) byłyby bardzo mało prawdopodobne, aby negatywnie wpłynęły na twoje zdrowie podczas spożywania normalnych/zalecanych poziomów soli. Różowa sól nie jest „zdrowsza” niż zwykła sól i generalnie jest droższa. Jasne, wygląda fajniej… ale jest też większe (choć niewielkie) prawdopodobieństwo, że zawiera potencjalnie szkodliwe związki. Jedna łyżeczka (5 g) różowej soli zawierała niewielkie ilości minerałów, ale nie miała istotnego klinicznie wpływu na spożycie składników odżywczych, ponieważ poziomy były zbyt niskie.
Pomimo wielu składników odżywczych zawartych w różowej soli, które są niezbędne dla zdrowia (np. wapń, żelazo, magnez i potas), wymagane byłoby wyjątkowo wysokie spożycie różowej soli (>30 g dziennie), zanim miałoby to znaczenie kliniczne. Taka ilość jest nie tylko nierealistyczna w zwykłej diecie, ale przy 30 g zalecenia dla sodu byłyby przekroczone o 592%.
Istnieją mocne dowody, że dieta bogata w sód jest związana z nadciśnieniem, głównym czynnikiem ryzyka dla rozwoju i postępu schorzeń sercowo-naczyniowych i wielu innych chorób, w tym udar, choroby nerek i raka żołądka.
Jako, że tylko krowa nie zmienia swojego zdania, tak i Ja z perspektywy materiałów, które czytam, słucham i analizuję. Z całą pewnością stwierdzam, że nie będzie miało to żadnego znaczenia jakiej soli używacie, bynajmniej na podstawie aktualnych badań.
Wynik : Tak naprawdę, nie będzie miało znaczenia, której soli używacie. Cytując klasyka : jeśli nie ma różnicy to po co przepłacać.
Źródło:
Flavia Fayet-Moore, Cinthya Wibisono, Prudence Carr, An Analysis of the Mineral Composition of Pink Salt Available in Australia – https://www.mdpi.com/2304-8158/9/10/1490/htm
