Wpływ stresu na testosteron może być silnie destrukcyjny. Niestety to nieodzowny element dzisiejszego życia. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z jego destrukcyjnego działania, nie tylko na testosteron jak w tytule artykułu, ale na wiele innych aspektów zdrowia. Stres który utrzymuje się przez tygodnie lub miesiące, może osłabiać układ odpornościowy, powodować wysokie ciśnienie krwi, zmęczenie, depresję, lęk, a nawet choroby serca.
Czym jest stres?
Każdy doświadczył w swoim życiu jakiejś formy stresu, zwłaszcza teraz, w tym stresującym czasie. Istnieją różne poglądy i różnice językowe w używaniu terminów stres, co często prowadzi do zamieszania w społecznościach naukowych i ogólnych.
Potężny artykuł dotyczący stresu możesz przeczytać – tutaj.
Najogólniej stres to proces, za pomocą którego czynniki środowiskowe zagrażają równowadze organizmu lub ją naruszają i za pomocą którego organizm reaguje na zagrożenie. Dobrą definicją biomedyczną byłaby ta, która opisuje stany, w których stres jest stanem zagrożonej homeostazy, który jest spowodowany przez wewnętrzne niekorzystne siły zewnętrzne (stresory). Przeciwdziała temu skomplikowany repertuar reakcji fizjologicznych i behawioralnych, których celem jest utrzymanie optymalnej równowagi organizmu.
Stres jest stanem, który zagraża naturalnej równowadze fizjologicznej naszego ciała (odbiegającej od normalnego stanu zdrowia). Jest to spowodowane stresorami, tj. pracą, wydarzeniami traumatycznymi, ćwiczeniami i wydarzeniami społecznymi. Stresowi przeciwdziałają zmiany biologiczne (tj. zmiany hormonalne) i zmiany behawioralne (tj. lęk, agresja, smutek, złość lub inne emocje), aby ostatecznie powrócić do wyjściowego zdrowego i optymalnego stanu. Chociaż, jak wiemy, powrót do normalnego stanu może zająć trochę czasu.
Odpowiedź na stres zależy od silnie połączonego układu neuroendokrynnego. Kluczowe elementy układu obejmują oś podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA) i autonomiczny układ nerwowy, które oddziałują z ośrodkowym układem nerwowym (OUN) i tkankami – narządami obwodowymi, aby wytworzyć skuteczną reakcję adaptacyjną na stresor. Rozregulowanie tego układu (zarówno hiper, jak i hipoaktywacja) może prowadzić do znacznego zakłócenia równowagi organizmu, prowadzącego do powikłań klinicznych.
Odchodząc od skomplikowanego słownictwa, trzeba podkreślić, że istnieją prawdopodobnie różne poziomy stresu, w tym „dobry stres”, taki jak stawianie czoła wyzwaniu, podejmowanie ryzyka i poczucie nagradzania pozytywnym wynikiem. Jest „znośny stres”, sytuacje, w których dzieją się złe rzeczy, ale jesteś w stanie sobie z nimi poradzić przy wsparciu rodziny, przyjaciół i innych osób, oraz „toksyczny stres”, gdy takie wsparcie nie występuje. Toksyczny stres może szybko przekształcić się w przewlekły, długotrwały stres, który ma niekorzystny wpływ na twoje zachowanie i fizjologię.
Proces stresu
Twoje podwzgórze (bardziej jądro przykomorowe w podwzgórzu) zareaguje wydzielaniem czynnika uwalniającego kortykotropinę (CRF), który sygnalizuje przysadce mózgowej wydzielanie hormonu adrenokortykotropowego (ACTH). ACTH wiąże się z receptorami w korze nadnerczy nerek i prowadzi do zwiększonej produkcji kortyzolu. Uwalniane są również katecholaminy, w tym epinefryna (adrenalina), norepinefryna i aldosteron – osiąga się to poprzez stymulację rdzenia nadnerczy w nerkach przez nerwy trzewne współczulnego układu nerwowego. Glukagon jest również uwalniany przez komórki alfa trzustki i działa w celu zwiększenia poziomu glukozy we krwi i wolnych kwasów tłuszczowych w celu uzyskania łatwiej dostępnej energii. Jeśli przeczytacie ostatnie zdanie jeszcze raz, zdacie sobie sprawę jak negatywnie może wpływać stres na osoby z cukrzycą typu 2 lub insulinoopornością, ale oczywiście nie tylko.
Adrenalina powoduje tachykardię (wysokie tętno), nadciśnienie, pocenie się, zwiększenie częstości oddechów i wzrost poziomu glukozy we krwi. Kortyzol pomaga ciału pozostać w stanie wysokiej gotowości, gdy zagrożenie minie, przywspółczulny układ nerwowy zmniejszy odpowiedź współczulnego układu nerwowego, aby powrócić do optymalnej równowagi hormonalnej.
Podstawowe informacje dotyczące kortyzolu: reguluje metabolizm glukozy, lipidów i białek, a także kontroluje odpowiedź immunologiczną. Zmienia również równowagę elektrolitową (zwiększa retencję sodu i wydala więcej potasu, co prowadzi do retencji wody), zmniejsza tworzenie się kości, pomaga (wraz z adrenaliną) tworzyć krótkotrwałe wspomnienia oparte na wydarzeniach emocjonalnych oraz zmienia apetyt i nastrój.
Sam w sobie pomaga chronić Cię przed stresorem, reakcja systemu walki lub ucieczki. Generalnie kortyzol jest nam niezbędny, niestety w zależności od ilości jego wydzielania może pomagać lub szkodzić. Jak w przypadku kiedy nasze stresory bedą utrzymywać się przez dłuższy czas.
W takiej sytuacji kiedy mamy do czynienia z przewlekłym stresem. Kortyzol jest podwyższony, może pojawić się insulinooporność, możesz zmierzać w kierunku cukrzycy, przybierać na wadze, częściej chorujesz, zmieniają się Twoje nawyki żywieniowe i mogą pojawić się problemy ze zdrowiem psychicznym. Przewlekły stres może również prowadzić do zahamowania wzrostu mięśni szkieletowych i kości. Sprawy mogą być jeszcze bardziej złowrogie, ponieważ tłumienie układu odpornościowego prowadzi do zmniejszenia aktywności cytotoksycznych limfocytów T i komórek NK, prowadząc do wzrostu komórek nowotworowych, niestabilności genetycznej i ekspansji guza – tak wiem, to straszne, mówimy o skrajnych przypadkach. Choć czy permanentny stres nie towarzyszy większości?
Ale nie stresuj się stresem. Musimy nauczyć się radzić sobie ze stresem, czy to poprzez sieci wsparcia od innych, czy poprzez medytację, hobby lub jakiś rodzaj aktywności. Stres jest istotną reakcją fizjologiczną, która pomaga nam przetrwać, a czasami stawić czoła wyzwaniom i doprowadzić do ich końca. Ćwiczenia są jedną z form stresora, ale prowadzą do wielu korzyści, w tym zwiększonego bufora przed stresem.
Wpływ stresu na testosteron
To pytanie jest złożone. Zależy to od przyczyny reakcji stresowej i tego, czy jest ona przewlekła czy ostra. Ostry stres ma tendencję do obniżania poziomu testosteronu, ale tylko tymczasowo.
Weźmy na przykład nadmierne ćwiczenia. Przychodzi mi na myśl określenie „przetrenowanie”, często nadużywane przez ludzi. Nadmierne ćwiczenia mogą być problematyczne poprzez nadmierne przeciążenie stresem treningowym z brakiem odpowiedniej regeneracji i znacznym deficytem kalorii. Często możemy zaobserwować obniżenie poziomu testosteronu do dolnej granicy „normalnego klinicznie”, szczególnie w przypadku nadmiernego treningu wytrzymałościowego.
Ogólnie rzecz biorąc, przewlekłe stresory prowadzą do zmniejszenia testosteronu ze względu na działanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza w odpowiedzi na stres. Stres może bardzo dobrze obniżyć poziom testosteronu i w wielu przypadkach może być przyczyną niskiego poziomu testosteronu.
Nadmierne ilości kortyzolu mogą wpływać na normalne funkcjonowanie biochemiczne męskiego układu rozrodczego, wpływając na obszary takie jak:
- Zmniejszone libido lub brak zainteresowania seksem
- Zmniejszenie produkcji i dojrzewania plemników
Stres jest niezbędny. Pomaga nam przystosować się do stresorów. Jednak kiedy nie jesteśmy w stanie poradzić sobie ze stresem i staje się to przewlekłym problemem, musimy szukać pomocy, ponieważ staje się to szkodliwe dla naszego zdrowia.
Przewlekły stres, utrzymujący się przez dłuższy czas, może wpływać na produkcję testosteronu, powodując spadek popędu seksualnego lub libido, a nawet może powodować zaburzenia erekcji lub impotencję.
Przewlekły stres może również negatywnie wpływać na produkcję i dojrzewanie plemników, powodując trudności u par, które starają się zajść w ciążę. Naukowcy odkryli, że mężczyźni, którzy doświadczyli dwóch lub więcej stresujących wydarzeń życiowych w ciągu ostatniego roku, mieli niższy odsetek ruchliwości plemników (zdolność do pływania) i niższy odsetek plemników o prawidłowej morfologii (rozmiar i kształt), w porównaniu z mężczyznami, którzy tego nie robili. doświadczać jakichkolwiek stresujących wydarzeń życiowych. Badania sugerują, że stresujące sytuacje prowadzą do spadku testosteronu, podczas gdy troska o status społeczny zwiększa testosteron.
Radzenie sobie ze stresem może być niezbędne. Wiele zależy od tego, jak bardzo jesteś zestresowany, czy masz wsparcie, aby sobie z tym poradzić, rodzaj stresora i sposób, w jaki na niego reagujesz.
Wpływ stresu na testosteron Wpływ stresu na testosteron Wpływ stresu na testosteronWpływ stresu na testosteronWpływ stresu na testosteronWpływ stresu na testosteronWpływ stresu na testosteronWpływ stresu na testosteronWpływ stresu na testosteronWpływ stresu na testosteronWpływ stresu na testosteronWpływ stresu na testosteronWpływ stresu na testosteronWpływ stresu na testosteronWpływ stresu na testosteron
